Ήθελα να βρω έναν θησαυρό
αμύθητης αξίας και να επιστρέψω παντοδύναμος να εκδικηθώ αυτούς που κρέμασαν τον θείο μου, σκότωσαν τους Έλληνες, έκαψαν τα σπίτια μας…
Αυτόν τον θησαυρό τον δημιούργησα μόνος μου και είδα δυνατούς της γης, πολιτικούς, πρίγκιπες, καλλιτέχνες, να υποκλίνονται μπροστά μου, όπως όμορφες και διάσημες γυναίκες…
Έχω την ψευδαίσθηση ότι κυβερνώ από το γραφείο μου ωκεανούς και ουρανούς, αλλά συχνά πατώντας στο χώμα, που το νιώθω πιο οικείο και δυνατό από άσφαλτο, τσιμέντο, μάρμαρο, συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι παρά κόκκος άμμου του σύμπαντος…
Το ίδιο ένιωσα και όταν ξαναπάτησα το χώμα της γενέθλιας πόλης μου»
– Αριστοτέλης Ωνάσης.
